Zofia Szleyen urodziła się w 1904 roku w Łodzi, na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończyła studia chemiczne, następnie pracowała w laboratorium chemiczno-analitycznym oraz w szpitalu w Łodzi. Członkini Związku Zawodowego Chemików i Bakteriologów. Sympatyzowała z ruchem komunistycznym. Pisała artykuły do prasy. W maju 1937 wyruszyła do Hiszpanii, gdzie znajdował się już jej mąż – Mieczysław Szleyen.
W Hiszpanii pracowała w redakcji prasy Dąbrowszczaków oraz jako tłumaczka (znała hiszpański, rosyjski, niemiecki i francuski). Po wycofaniu z Hiszpanii została osadzona w ośrodku dla kobiet z Brygad Międzynarodowych we Francji. Podczas Drugiej Wojny Światowej uczestniczka francuskiego ruchu oporu.
Po 1945 roku wróciła do Polski, gdzie stała się jedną z czołowych tłumaczek literatury i poezji hiszpańskiej oraz bardzo ważną postacią dla iberystki. W roku 1985 została członkinią honorową Związku Hispanistów Polskich przy Wydziale Iberystyki Uniwersytetu Warszawskiego a w roku 1989 otrzymała Złoty Medal Zasługi dla Sztuk Pięknych przyznany przez Ministerstwo Kultury Hiszpanii. Zmarła w październiku 1994 roku w Warszawie.
