Gabriel Ersler (1913–2005) urodził się we Włocławku, studiował medycynę w Berlinie do 1933 roku, następnie do 1936 roku w Bernie, gdzie sympatyzował z Socjaldemokratyczną Partią Szwajcarii. Do Hiszpanii przybył we wrześniu 1937. Początkowo służył w bazie Brygad Międzynarodowych w Albacete, następnie został kapitanem jednostki sanitarnej 1 batalionu w XIII Brygadzie Międzynarodowej im. Dąbrowskiego.
Jako lekarz brał udział w m.in. w bitwach pod Sierra Quemada i nad Ebro. Po opuszczeniuHiszpanii znalazł się we Francji, gdzie po wybuchu wojny włączył się w działalność ruchu oporu.
W 1944 roku przez Bliski Wschód trafił do ZSRR, w lutym 1945 aresztowany i, po półtorarocznym śledztwie na Łubiance, skazany na 25 lat łagrów. Wrócił do Polski w 1956 roku. Pod wpływem nagonki antysemickiej musiał opuścić kraj w 1968 roku. Mieszkał we Francji oraz Izraelu, gdzie pracował jako lekarz.
